Si ne vendet e zhvilluara, e si ato ne zhvillim ekonomia dhe shoqeria bazohen gjeresisht ne ato qe quhen njohuri. Per te shprehur me mire dhe perkufizuar me qarte se cfare jane njohurite eshte mire te mos perdoret perkufizimi i ndonje autori apo dhe perceptimi i ndonje tjetri por te shpjegohet me perjetim.
Nuk ka me mire se te shpjegohet me perjetim nje fenomen. E ben ate me te prekshem, me te kuptueshem, me te ndjere. Njohuri eshte ia momenti kur ti perpiqesh te besh nje gje aq shume saqe arrin deri ne frustrim, ne lodhje te madhe, ne dilema mendore dhe madje ndonje here dhe ne vetmohim (por qe ketu nuk eshte rasti), dhe pasi e ben ate qe po mundoheshe ather lirohesh dhe qesh me veten duke i thene asaj te shkrete: “Pse keshtu behesh?” – po sa e thjeshte paska qene. Nuk ishte e thjeshte fare por ai ishte procesi i marrjes se njohurive. Por vetem pasi i merr te duken gjerat me te thjeshta, tani kupto se sa te thjeshta u duken gjerat njerezve me shume njohuri…
Mirepo,dilemat e tyre nuk jane me njesoje pas marrjes se njohurive, kriteret e vleresimit te tyre nuk jane me njesoj, menyra se si shikon njerezit e tjere nuk jane me njesoj, sjellja nuk eshte me nje soj. Po te vesh re ndonjehere ata te shikojne ndonjhere ty injorant i pashoq ne menyre shume te cudicme, sidoqofte prap interesante. Por ti mos u merzit se tanime nuk eshte problemi yt, eshte problemi i atij me njohuri.